بررسی کاربرد مدلهای پیش‌بینی ورشکستگی فالمر و اسپرینگیت در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ورشکستگی شرکتهای بزرگ در سطح بین‌المللی و نیز نوسانات شدید بورس‌های اوراق بهادار ، وجود ابزارهایی برای ارزیابی توان مالی شرکتها را ضروری می‌سازد. یکی از ابزارهای ارزیابی توان مالی شرکتها، استفاده از نسبتهای مالی و نیز مدلهای پیش‌بینی ورشکستگی است. تغییرات سریع محیطی و رقابت روزافزون بنگاه‌های اقتصادی، دستیابی به سود مورد نظر شرکتها را محدود کرده و احتمالا آنها را با زیان سنگین و ورشکستگی مواجه می‌نماید. مقاله حاضر با هدف ارائه مبانی تئوریک تحقیق و مقایسه نتایج حاصل از بکارگیری مدلهای فالمر و اسپرینگیت جهت پیش‌بینی ورشکستگی شرکتها ارائه گردیده است. داده‌های جمع‌آوری شده 90 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سالهای 1384 تا 1389 مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در پیش‌بینی  وضعیت ورشکستگی شرکتها با استفاده از روش آماری ویلکاکسون، بین نتایج دو مدل تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین یافته‌های این تحقیق نشان داد که مدل فالمر در پیش‌بینی ورشکستگی از مدل اسپرینگیت محافظه‌کارانه‌تر عمل می‌کند.